CO TO JEST TA HIERARCHIZACJA ULIC I PO CO TO?
By zbudować porządek nawigacyjny w mieście trzeba na nie spojrzeć holistycznie.
I tak właśnie my robimy. Znajdujemy główne arterie i drogi reprezentacyjne, decydujemy, które ulice i odcinki są ważniejsze i powinny wyróżniać się na tle pozostałych. Najczęściej są to ulice prowadzące do serca miasta lub do ważnych atrakcji. Budować hierarchię można poprzez wyróżnianie, a w jak można rozróżniać ulice między sobą?
Jest do tego kilka narzędzi. Można różnicować temperaturę barwową latarń, można dywersyfikować kształty latarń i opraw w konkretnych obszarach, jak również opcją jest rozróżnienie kolorystyczne słupów. Można dodawać dodatkowe efekty świetlne, jak welon świetlny- delikatne doświetlenie fasad, projekcje ozdobne, ozdobne światło nawigacyjne.
WIDOK MIASTA DA NANG (WIETNAM) Z LOTU PTAKA
Można zauważyć, ze osiedla i ciasne siatki ulic- mniejsze ulice osiedlowe oświetlone są ciepłym światłem, natomiast długie aleje biegnące do serca miasta potraktowano chłodnym światłem. Również ważniejsze ulice- gdzie toczy sie „życie miasta” są oświetlone zdecydowanie intensywniej niż ulice „sypialne”.
Wszystko zależy od danej specyficznej przestrzeni- ducha miasta. Np. w Świnoujściu zdecydowaliśmy się na rozróżnienie dzielnic, o skrajnie różnym charakterze i wyróżnienie arterii miasta nie tylko za pomocą rozróżnienia temperatury światła ale i kolorów masztów.
Koncepcja modernizacji oświetlenia miejskiego w Świnoujściu przygotowana została z uwzględnieniem tzw. reguł DNA, obejmujących: regułę 1 – istota; regułę 2 – porządek typów opraw i kolorów masztów; regułę 3 – porządek oświetlenia; regułę 4 – aranżację światłem; regułę 5 – Eko-oświetlenie.
Założono, że reguła 1 – istota – powinna eksponować ducha miejsca – Świnoujścia, miasta wielopłaszczyznowego i wielowątkowego. W ramach jej realizacji przewidziano wyeksponowanie ciągów komunikacyjnych prowadzących w kierunku morza i promenady, rozróżnienie przestrzeni urbanistycznych – centrum oraz jego otoczenia przez wyeksponowanie wodnej panoramy miasta oraz umożliwienie nocnej percepcji ważnych obiektów w mieście.
W ramach reguły 2 przewidziano eksponowanie istotnych dla percepcji przestrzeni miejskiej ciągów komunikacyjnych przez zastosowanie w wydzielonych strefach charakterystycznych typów opraw oraz kolorów masztów oświetlenia ulicznego. W przypadku Świnoujścia zidentyfikowano pięć stref przestrzennych podlegających wyróżnieniu za pomocą techniki oświetleniowej, tj.:
- strefę 1 – tereny niezabudowane, drogi dojazdowe, tereny na wyspie Karsibór,
- strefę 2 – obszar centrum oraz główne drogi dojazdowe do centrum,
- strefę 3 – tereny mieszkaniowe,
- strefę 4 – tereny nadmorskie,
- strefę 5 – kurort.
Zgodnie z regułą 3 – porządkiem oświetlenia – przewidziano nadanie poszczególnym przestrzeniom miasta oświetlenia o zadanej temperaturze barwowej (w zakresie od 2200 do 5500 K) oraz sposobie dystrybucji światła. Działanie to ma na celu wzmocnienie cech wytypowanych obszarów, umożliwiających orientację przestrzenną użytkownikom.
Takie rozwiązanie nasunęła nam zastana sytuacja w mieście oraz jego specyficzny charakter. Inaczej został potraktowany Poznań. Tam im większe ulice tym większe maszty, jak również im nowocześniejsza dzielnica tym bardziej minimalistyczne oświetlenie.
Zasada podkreślenia strefowości wynikała z obserwacji, iż Poznań charakteryzuje się wyraźnym podziałem: Obszary peryferyjne – z liczną zielenią i skupiskami zabudowy jednorodzinnej, strefa z osiedlami blokowymi, strefa poza centralna, gdzie zaczyna się zabudowa kwartałowa z wyraźnym prowadzeniem wzroku oraz strefa centralna w tym Stare i Nowe Miasto, którą poprzedza założenie urbanistyczne – Ring Stübbena.
Każda z tych stref posiada charakterystyczne cechy, które powinny być zaakcentowane w nocnym wizerunku miasta. W praktyce oznacza to zastosowanie bardzo ciepłego światła w centrum miasta wraz z Ostrowem Tumskim i Wzgórzem Przemysła. Kolejno im dalej tym temperatura wzrasta z 2200K do 4000K. Ciepłe Śródmieście, place, rynki i drogi reprezentacyjne. Chłodne światło na Ringu Stübbena oraz pozostałych ringach komunikacyjnych. Neutralne światło dla pozostałych przestrzeni miasta – osiedli. Dodatkowo rozróżniono sposób prezentowania oświetlenia. Stare Miasto, Ostrów Tumski w nawiązaniu do historycznego charakteru miało pozostać przy niskich punktach świetlnych, latarniach historycznych, oprawach zarówno w formie latarń jak i montowanych na ścianach budynków. Dopuszczono pewną nieregularność, zróżnicowanie, organiczność rytmów opraw oraz doświetlenie spadzistych dachów kamienic. Natomiast Nowe Miasto to równomierność, welon światła, neutralna barwa światła, wysokie punkty świetlne, rytmika umiejscowienia opraw, przestronność i prostota.
Tworząc hierarchię ulic słuchamy potrzeb miasta, mieszkańców, względów bezpieczeństwa, ale i wczytujemy się w mikroklimat miejsca i pragniemy uchwycić jego istotę.
Poniżej przykład budowania konsekwencji nawigacyjnej.
MIASTO DUBAJ WIDZIANE Z LOTU PTAKA
Tu widzimy odwrotną sytuację. Główne arterie są wyjatkowo ciepłe, następnie każda dzielnica (prawdopodobnie ze względu na swoje przeznaczenie- dzielnica mieszkaniowa/ zakupowa/ industralna wypełnione są chłodniejszym światłem. Widzimy tu jednak dość szeroki zakres temperaturowy, gdyż można dostrzec „żółte” kwartały jak i białe, czy nawet wpadajace w niebieski (niska vs wysoka temperatura barwowa). Najważniejsze, że dokładnie widać, które ulice zostały wyróżnione, można zobaczyć siatkę miasta i jego strukturę.
Budowanie hierarchii ulic… A teraz chwila na poukładanie sobie tego wszystkiego w głowie…
A my wracamy już niedługo z kolejnymi ciekawostkami i trikami.
